Dinsdag 21 april 19.10 uur. Hij heeft het gezegd. Minister-president Rutte heeft gezegd wat de ene groep al dacht en de andere groep hoopte. De scholen gaan vanaf de meivakantie weer gedeeltelijk open. En dan, precies dan, gebeurt het. De schoolleider in mij gaat AAN.
Nog 72 uur
Wat zijn de richtlijnen? Wat is het beste voor mijn leerlingen? Wat ga ik nu doen? Wat gaan anderen doen? Deze en nog veel meer vragen schieten door mijn hoofd. Ik pak mijn telefoon erbij en noteer wat steekwoorden: gespreide pauzes, halen en brengen, welke groepen welke dagen. Inmiddels is het al laat en ik ga naar bed. Volgens manlief heb ik vaak maar een minuut nodig om in slaap te vallen. Vanavond niet. Ik zie het elf uur worden, half twaalf, twaalf uur en half één. Daarna val ik toch in slaap.
Nog 60 uur
De volgende ochtend zit ik om half 9 klaar voor de TEAMmeeting met mijn collega directeuren. Ik verbaas mij er over dat er geen afspraken zijn om effectief met elkaar te vergaderen. Iedereen praat door elkaar en alle microfoons zijn aan. Ik kan het niet laten en breek even in: 'Uhh.. wat is de afspraak deze meeting? Degene die het hardst schreeuwt krijgt het woord?' Geen reactie. Ja dus. De vergadering start met het uitgangspunt tot een gezamenlijk besluit te komen. Na ruim een uur vergaderen heb ik genoeg gehoord. Conclusie? Iedere school gaat het op zijn eigen manier regelen. Ik verlaat de vergadering. Geen tijd te verliezen.
Nog 57 uur
Protocollen, e-mails, kwaliteitskaarten, LinkedIn blogs, appjes, nieuwsberichten. In sneltreinvaart worden ze op mij afgevoerd. En ik? Ik bedenk mij bij alles wat ik tegenkom 'Is dit goed voor mijn leerlingen? Voor mijn team? Voor mijn school? De notitie in mijn telefoon vul ik aan met allerlei dingen die ik wil onthouden. Aan het einde van de middag werk ik de notitie uit tot een agenda voor de teammeeting van de volgende dag. Deze avond val ik binnen een halfuur in slaap.
Nog 36 uur
Donderdagochtend 9 uur. TEAMmeeting. Terwijl ik virtueel de vergadering in kom wandelen wordt er al druk gesproken over van alles en nog wat. Ik start de vergadering: 'Goedemorgen collega's'. Zoals altijd starten we de vergadering met een rondje 'Lief en Leed'. Niemand deelt iets. Wil iedereen deze keer meteen door naar het volgende agendapunt?
Nog 12 uur
Vrijdagochtend. Ik stuur mijn draaboek naar de MR. Voor de rest van de dag staat het opstellen van de brief voor alle ouders op de planning. Ik vraag mijzelf af hoe ik alles wat in mijn hoofd zit zo duidelijk mogelijk op papier ga zetten.
De laptop klap ik open en ik begin met de structuur van mijn brief. Alle onderwerpen worden kopjes en ik begin te typen. Rechtsonder in het scherm zie ik dat er steeds meer pagina's bij komen. Vier, vijf zes. Dit is te lang bedenk ik mij, dus ik schakel manlief in. Ik vraag hem of hij met de 'papa-bril' naar mijn brief wil kijken. Na een klein halfuurtje komt hij onze tot kantoor omgetoverde kamer op de bovenverdieping binnenlopen. 'Duidelijk lief, maar ik heb nog wel een aantal puntjes...' Met deze 'puntjes' ga ik aan de slag.
Dan bedenk ik mij dat het fijn zou zijn als Paula - docent van mijn gevolgde schrijftraining - mee kan kijken. Wat zou zij van deze brief vinden? Ik besluit de stoute schoenen aan te trekken en haar een berichtje te sturen. Of ze tijd heeft? Nee. Of ze tijd gaat maken? Ja! Een halfuur later redigeren we de tekst. We vervangen de kopjes voor vraagzinnen. Vakjargon laten we als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hier en daar nog even een zin ombuigen naar een actieve zin en...
Twee minuten
Precies twee minuten duurt het voordat de eerste reactie binnenkomt, hij : 'Bedankt voor de duidelijke brief. Heel helder en vriendelijk. Ik ga helemaal gerustgesteld de vakantie in.' Bedankt ouder! Ik ook. Ik duik mijn bed in. Moe, maar heel voldaan. Míjn leerlingen gaan na de meivakantie deeltijd onderwijs krijgen!
Eén minuut heb ik deze avond nodig om in slaap te vallen. Welterusten en geniet van de vakantie!
